Blog 17-4-23

Maandag.

Afgelopen donderdag was ik gevraagd om na een gewone werkdag voor GGD artsen in Alphen over drugsgevolgen te praten, maar ook om te zingen. De spreekbeurt werd goed ontvangen, maar hoe leuk is het om bij het muziekgedeelte de professionals zo te zien ontdooien, glimlachen en steeds meer meezingen. Vrijdag repeteren met Machteld die een CD Shaffy en Français gaat uitbrengen waarop ik een gastlied ga vertolken: Duet. Via m’n stemtrainer Jan-Willem naar Bodegraven’s theater het Evertshuis om met de zeven Friends weer Une belle histoire te doen. Even gewandeld en een brievenbus (!) gekocht bij de plaatselijke kringloopwinkel. Topavond. Ik vond mezelf relatief veel gas geven. Apart is dat, soms zijn de vibes met z’n achten en de zaal gewoon nóg vibrerender dan anders. Bijzonder: een man met A.L.S. op de eerste rij kon nog met één hand klappen op zijn rolstoeltafeltje. Die kon ik tijdens Non, non rien n’a changé even vasthouden met de mijne, om na afloop zijn complimenten voor de hele groep in ontvangst te nemen. Zaterdag dóór via de plantenwinkel (de woonboot staat er weer lentekleurig bij), dek schrobben, voetbal van Mano (13) 6-0 verlies, een troost-MacDonalds lunch en hop in de snoek naar Franeker’s theater de Koornbeurs. Heel warme zaal met even warme reacties in de foyer. De één smelt van de combi viool-accordeon, de ander van een solo van Rosanne of Bregje, de andere van het spelplezier als groep. De afsluitdijk terug was wat langer dan gewoonlijk met de regen, de lange onverlichte delen en mijn voortschrijdende verziendheid, waardoor een pauze met m’n Tupperware eten van vrouwlief Hanneke me weer op krachten moest brengen. Zondag eerst met m’n gezin genieten van Even tot Hier bij ons rituele gezamenlijke ontbijt, Mano helpen met Natuurkunde, de WC maken, naar Sammy kijken (3-4 winst) en bij mijn oude roadie Mike spelen in Voorthuizen. Zijn moeder werd 80 en dat werd met een grote familie en heerlijk Moluks eten opgeluisterd. Kees en Rosanne gingen mee en zagen me eerst bij dezelfde straatnaam in Amersfoort aankomen i.p.v Voorthuizen, foutje… Nu lekker even recapituleren en puin ruimen, maar vanavond nog even een paar verrassingsliedjes doen bij een kennis in de huiskamer. Zodra de pensioensleeftijd daar naar 90 gaat verhuis ik naar Frankrijk. Maar zullen we dit ons motto maar maken? DOORGAAN.  Fijne dag!